Kompleksowa fizykalna terapia przeciwobrzękowa (KPE - Komplexe Physikalische Entstauungstherapie) jest, jak dotąd, najskuteczniejszą ze znanych metod leczenia obrzęków. Dzięki odpowiedniemu zastosowaniu kombinacji elementów terapeutycznych przyczynia się do zmniejszenia obrzęku, umożliwia podtrzymywanie efektów terapii oraz ogranicza występowanie powikłań.

Odgrywa zatem fundamentalną rolę w walce z obrzękiem – schorzeniem przewlekłym, nacechowanym progresją w czasie i następowym pogarszaniem się funkcji kończyny, grożącym obniżeniem jakości życia, a nawet inwalidyzacją pacjenta.

Komponenty KPE:

- Drenaż limfatyczny:

Jest to rodzaj delikatnego masażu wykonywanego ręcznie. Jego dobroczynny wpływ na organizm to przede wszystkim: zwiększenie odpływu chłonki, szczególnie z obszarów zastoju na drodze aktywizacji naczyń limfatycznych oraz intensyfikacji przepływu przez węzły chłonne, stymulacja rozwoju nowych połączeń limfatycznych między obszarami odpływu – tzw. anastomoz, działanie przeciwbólowe, regeneracyjne i relaksacyjne.

MDL znajduje zastosowanie w:

-leczeniu obrzęków chłonnych, żylnych, lipidowych,

-leczeniu schorzeń przebiegających z obrzękiem (np. w reumatologii, neurologii, chirurgii, onkologii …)

-leczeniu urazów i medycynie sportowej

-stomatologii i chirurgii szczękowej

-chirurgii plastycznej

-kosmetologii i odnowie biologicznej.

Drenaż limfatyczny jako zabieg może być przeprowadzany stacjonarnie lub ambulatoryjnie. Zabiegi stacjonarne przeprowadzane są głównie w specjalistycznych klinikach limfologicznych, natomiast terapia ambulatoryjna może odbywać się w gabinetach fizjoterapeutycznych.

- Bandażowanie:

Jest niezbędnym elementem terapii i polega na założeniu na kończynę wielowarstwowego opatrunku zapewniającego odpowiedni ucisk.

Zestaw specjalnych bandaży i technika zawijania pozwala na uzyskanie stopniowanego ciśnienia malejącego ku górze.

Zadaniem opatrunku uciskowego jest zabezpieczenie efektów pracy terapeuty oraz sprowokowanie wchłaniania płynów z przestrzeni międzykomórkowej do sieci kapilar poprzez zwiększenie ciśnienia tkankowego.

Kontynuacją tej formy kompresji po zakończeniu intensywnej terapii redukującej obrzęk są wyroby tkane o określonym stopniu ucisku do noszenia na co dzień.

- Kinezyterapia:

Aktywność ruchowa proponowana jako istotne dopełnienie terapii ma za zadanie uruchomić pompę mięśniowo-stawową i wspomóc przede wszystkim odpływ krwi żylnej, czyli umożliwić lepszą reabsorbcję płynów na poziomie kapilar naczyniowych. Pośrednio odciąża to również układ chłonny i wspiera jego pracę.

Poza tym umożliwia zachowanie bądź przywrócenie pełnej sprawności, poprawę ogólnej wydolności organizmu, a przez to jak najlepsze funkcjonowanie ruchowe, zawodowe i społeczne.

Proponowane tutaj formy są różnorodne. Może to być gimnastyka, spacery, marszo-biegi, jogging, Nordic Walking, jazda na rowerze, wędrówki górskie, taniec, pływanie.

Wśród wielu rodzajów ćwiczeń obecnie ogólnodostępnych, pacjentom poddawanym kompleksowej terapii przeciwobrzekowej proponuje się szczególny zestaw sprzyjający leczeniu. Są to ćwiczenia wspomagające odpływ chłonki, w których ruch dotyczy obszaru ciała zgodnie z kolejnością wykonywania drenażu limfatycznego.

Tak więc u osób z obrzękniętą kończyną górną ćwiczenia obejmą najpierw ruchy głowy i szyi, następnie barków i ramion, stawów łokciowych, nadgarskowych i na końcu dłoni. Zestaw obfituje w ćwiczenia oddechowe, szczególnie torem przeponowym, a poszczególne zadania ruchowe wykonuje się niespiesznie.

Należy podkreślić, że sensowność aktywności fizycznej leży w zachowanej jednoczasowo kompresji bandaży lub struktur uciskowych. W przeciwnym wypadku ruch może potęgować zastój chłonki i zwiększenie obrzęku !!

Wyjątek stanowi pływanie lub gimnastyka w wodzie, gdzie rolę kompresji przejmuje środowisko wodne.

Mgr Małgorzata Mrozińska - www.kto.com.pl