Właściwie dobrane wyroby kompresyjne o zmiennym ucisku wywierają efekt pośredni pomiędzy bandażami o małej i dużej rozciągliwości. Właściwy dobór oznacza prawidłowe przeprowadzenie procesu diagnostycznego, selekcję właściwego produktu (rodzaj – podkolanówka, pończocha, rajstopa, ponczocha z systemem przypasania do pasa), określenie stosownego stopnia kompresji. Kluczowe w doborze wyrobu uciskowego jest właściwe dokonanie pomiarów kończyn przez wykwalifikowany personel punktu zaopatrzenia medycznego (zasady dokonywania pomiarów przedstawiono w dalszej części). Najwłaściwsze jest dokonanie pierwszego założenia medycznego wyrobu kompresyjnego w miejscu dokonywania doboru, oraz połączenie powyższego z instruktarzem zakładania, stosowania i pielęgnacji produktu. Postępowanie wg. tych zasad ograniczy do minimum podstawową przyczynę odrzucenia przez chorego kompresjoterapii – brak akceptacji (niezrozumienie) leczenia uciskiem.

Do produkcji w.w. produktów stosuje się tzw. dzianiny technologiczne, z wykorzystaniem efektów najnowszych badań. Stosowane dotychczas materiały takie jak guma (naturalna i syntetyczna), poliuretan, elastan, lateks czy bawełna są wycofywane z produkcji. Spowodowane to jest opisywanymi często przypadkami nietolerancji tkankowej na w.w. składowe wyrobów kompresyjnych dawnych technologii. Medyczne wyroby uciskowe mogą być dziane płasko, albo okrężnie.

Optymalny dobór i dopasowanie wyrobów kompresyjnych o zmiennym ucisku powinien być przeprowadzany na konczynach wolnych od obrzęku (po odpoczynku), u chorych w pozycji stojącej. Chory powinien wspierać się na kończynie, która będzie mierzona. Należy bezwzględnie przestrzegać zasady mierzenia obu kończyn. Pomiary obwodów powinny być dokonywane na tych samych wysokościach (oznakowanych w specjalnych receptach – drukach zamówień) obu mierzonych konczyn. Punkty pomiarowe (dotyczące obwodów i długości) są ściśle określone i odpowiadają międzynarodowym standardom.
Ucisk wywierany przez medyczne produkty kompresyjne może być określany wg różnych standardów, w zależności od przyjętych zasad ich ustalania.

Najpowszechniej stosowaną skalą kompresji jest klasyfikacja ucisku stosowana w Niemczech, Szwajcarii i Włoszech. We wszystkich klasyfikacjach klasa I oznacza najsłabszy, a IV najsilniejszy ucisk. Podawane wartości odnoszą się do kompresji wywieranej przez produkt na wysokości kostki. Idea zmiennej kompresji wywieranej przez produkt określa własnie tę zasadę: 100% ucisku określanego przez daną klasę (od I do IV) na wysokości kostki (dystalna część produktu) do 40% ucisku w jego części bliższej (proksymalnej) .

• I klasa – niewielki ucisk – ciśnienie 18 – 25 mm Hg.

• II klasa – umiarkowany ucisk – ciśnienie 26 – 34 mmHg.

• III klasa – duży ucisk – ciśnienie 35 – 49 mmHg.

• IV klasa – bardzo duży ucisk – ciśnienie powyżej 50 mmHg.