Leczenie uciskowe ma zastosowanie w przypadkach objawów niewydolności układu naczyń żylnych i/lub limfatycznych, a także w profilaktyce zakrzepicy żył głębokich (DVT). Terapia uciskowa, jako podstawowa metoda lecznicza w w/w zaburzeniach drenażu żylnego i limfatycznego jest realizowana z wykorzystaniem produktów kompresyjnych o zmiennym ucisku: podkolanówek, pończoch, rajstop, a w przypadku obrzęków pochodzenia limfatycznego dodatkowo rękawów. Dodatkowo leczenie uciskowe jest najefektywniejszą metodą leczenia owrzodzeń podudzi kończyn dolnych.
Zastosowanie wyrobów kompresyjnych o zmiennym ucisku ma bezpośredni wpływ na układ żył, tętnic i naczyń limfatycznych.
Ucisk zmniejsza przekrój żył, przywraca funkcję zastawek żylnych poprzez zbliżenie ich płatków. Zwiększając prędkość przepływu krwi żylnej , zmniejsza przekrwienie tkanek i ilość krwi zalegającej w naczyniach włosowatych (efekt Venturiego). Poprawia i wspomaga działanie mięśniowej pompy naczyniowej i zmniejsza całkowitą objętość krwi w łożysku żylnym kończyn dolnych.
Pozytywnym skutkiem wczesnego zastosowania terapii uciskowej jest częściowe lub całkowite ustąpienie zmian patologicznych w ścianie naczynia żylnego – przywrócenie prawidłowej struktury komórek i elastyczności ściany naczyniowej.
Efektem dodatkowym właściwie prowadzonego leczenia uciskowego jest cofanie się zmian dysplastycznych w błonie środkowej naczyń żylnych.
Paradoksalnie pozytywnym efektem terapii uciskowej jest zwiększenie się przepływów tętniczych spowodowane zmniejszającym się obrzękiem tkanek, wynikającym z kompresjoterapii.
Ewidentnie korzystnym następstwem prawidłowo prowadzonej terapii uciskowej w przebiegu leczenia niewydolności układu naczyń limfatycznych jest zwiększenie powrotu żylnego z przestrzeni podpowięziowej.
W tkankach okołonaczyniowych elastyczny ucisk produktów kompresyjnych, podwyższając ciśnienie śródtkankowe, zwiększa wchłanianie przesięku obrzękowego, w niewielkim tylko stopniu zmniejsza ilość białka w tkankach i powoduje częściową regresję stwardnienia tłuszczowo – skórnego.
Podsumowanie:
• Leczenie uciskowe z zastosowaniem medycznych wyrobów kompresyjnych z gradientem ciśnień jest i będzie ważnym, wręcz nieodzownym elementem terapii chorób żył.
• Zapobiega zakrzepicy żył głębokich i ma podstawowe znaczenie w jej leczeniu.
• Wspomaga w istotny sposób leczenie przewlekłej niewydolności żylnej.
• Stanowi istotny oraz niezbędny element leczenia owrzodzeń kończyn dolnych w przebiegu przewlekłej niewydolności żylnej.
• Jest integralnym elementem rehabilitacji limfologicznej (kompleksowa terapia uciskowa).
• Jest istotnym elementem w rehabilitacji obrzęków tłuszczowych.
• Właściwy dobór (najważniejszy element prowadzący do akceptacji przez chorego kompresjoterapii), zależy od właściwego rozpoznania, ustalenia wskazań, doświadczenia lekarza prowadzącego, rehabilitanta (limfologa) oraz współpracy chorego.
|
